Description

Suite uit ‘Call of the Cossacks’ : 1. Procession of the Tartars (Gypsy dream – afzonderlijk verkrijgbaar) (Cossack fire dance – afzonderlijk verkrijgbaar) 2. Doyle’s Lament – solo voor alt sax of bugel of voor alle bugels 3. Cossack Wedding Dance ‘Call of the Cossacks’ is het laatste werk binnen de trilogie van ‘muzikale reisverhalen’ na ‘Cry of the Celts’ en ‘Windows of the World’. Peter Graham componeerde deze suite in opdracht van de Black Dyke Band voor hun gala concert tijdens de Europese Brassbandkampioenschappen te Brussel in 2002. De kozakken waren een nomadenvolk wiens etnische samenstelling bestaat uit Ukraïners, Tartaren, Polen en Joden. Een gelijkaardige variatie aan Oost-Europese volksmuziek vinden we ook in dit werk terug, van zigeunersmuziek tot klezmermuziek. Procession of the Tartars is opgevat in de stijl van een mars die vanuit de verte dichterbij komt en steeds aangroeit en intenser wordt. In dit openingsdeel is een klezmerlied verwerkt, ‘Fun Tashlach’. De muziek gaat zonder onderbreking verder in ‘Gypsy Dream’, waarin de volledige bugel en hoorngroep de hoofdrol vertolken. De ‘Cossack Fire Dance’ is gebaseerd op het volkslied ‘Mazeltov’ en doet denken aan een gedeelte uit een Joods trouwfeest. Dit deel begint met een imitatie van een Klezmer-klarinetmelodie, die plaats moet maken voor de virtuositeit van een heel aantal solisten. Doyle’s Lament is een solo voor alt sax, bugel of voor alle bugels en is opgedragen aan de bugelspeler van de Black Dyke Band, John Doyle. De finale, ‘Cossack Wedding Dance’ is helemaal in een ‘Fiddler on the roof’ stijl opgevat en is een potpourri van klezmer, zigeuner en kozakstijlen. In deze finale zorgen enkele citaten uit het oeuvre van Peter Graham voor een goed evenwicht. De eerste uitvoering van de versie voor harmonieorkest gebeurde in maart 2004 door de ‘Band of the Royal Marines Naval College Britannia’ onder leiding van kapitein Mick Dowrick. De orkestratie voor fanfareorkest is van de hand van Luc Vertommen. DIRIGENTENNOTA : -) Indien je de vijfdelige versie speelt gebeurt de overgang van deel 1 naar ‘Gypsy dream’ door een aangehouden noot in baritones, euphoniums. Indien je de driedelige suite speelt is deze noot optional. -) de keuze van de solist(en) in ‘Doyle’s Lament’ is vrij te bepalen door de dirigent.