De titel van Divinity of Hell (de Goddelijkheid van de hel) is een zin die het personage Iago uitspreekt in het toneelstuk van Othello van William Shakespeare. Het citaat is afkomstig uit de tweede acte uit de derde scène. 'Goddelijkheid van de hel! Wanneer de duivels de zwaarste zonden zullen begaan, doen ze dit eerst in een hemelse voorstelling’ In plaats van een programmatisch werk dat specifieke scènes uitbeeldt, is het stuk een korte studie van de belangrijkste karaktereigenschap van Iago. De term zelf is een paradox, die een evenwicht zoekt tussen twee intrinsieke tegenstellingen; een perfecte weergave van de verwoestende natuur van Iago. Zijn rol in het toneelstuk is dat van de lachende moordenaar, die voortdurend een delicate sluier van vriendschap met Othello bewaard om zijn ware, sinistere bedoelingen te verbergen. Zijn bedoeling zijn geïnspireerd door geen ander motief dan die van haat zelf. Tegen andere karakters in het toneelstuk is hij een vriend met vriendelijke bedoelingen, terwijl hij vanaf het begin voor het publiek duidelijk een schurk is. De Goddelijkheid van de hel bekijkt Shakespeare's meesterlijke evenwichtige van Iago vanuit het perspectief van het publiek: van vriendschap, tot wantrouwen, tot moord. Divinity of Hell takes it's title from a line spoken by the character of Iago in Shakespeare's play, Othello. The quote is taken from the character's soliloquy in Act II, Scene 3. 'Divinity of hell! When devils will the blackest sins put on, They do suggest at first with heavenly shows' Rather than a programmatic work depicting specific scenes from the play, the piece is a short study of Iago's key character trait. The term itself is a paradox, balancing two intrinsic opposites; a perfect representation of Iago's devious nature. His role in the play is that of a smiling assassin, consistently maintaining a delicate veil of friendship with Othello in order to cover his true, sinister intentions, which are inspired by no other motive than that of hatred itself. To other characters in the play he is a friend with kindly intent, whilst to the audience he is a clear villain from the outset. Divinity of Hell looks at Shakespeare's masterful balancing act of Iago's character from the perspective of the audience: from friendship, to mistrust, to murder.