De onderwaterzetting is een symfonisch gedicht voor fanfareorkest dat is ontstaan als extra deel van het grotere werk Engelenburcht dat componist Simon Van Hoecke schreef in het kader van de honderdjarige herdenking van de Eerste Wereldoorlog.
In De onderwaterzetting beschrijft de componist de verschillende fases van de onderwaterzetting van de IJzervlakte die uiteindelijk de Duitse opmars tijdens de Eerste Wereldoorlog zou stoppen.
De opgewekte openingsmaten verklanken de spitsvondigheid van het plan en bevatten reeds de voortdurend terugkerende kwint/kwartsprong als kiem van het hoofdthema. Wanneer alles tot rust komt, informeert de baron zijn dorpsgenoten. Een plechtige trombonesolo speelt het hoofdthema een eerste keer in zijn volledige hoedanigheid. Het plan wordt gewichtig uit de doeken gedaan en vervolgens met een snelle variatie van het thema op enthousiasme onthaald.
Tijdens een spannende tocht naar het sluizencomplex blijft het hoofdthema voortdurend op de achtergrond aanwezig in de trombones. We zijn ook getuige van thema’s uit Engelenburcht die in een andere dimensie terugkeren, steeds inhoudelijk getransformeerd naar de nieuwe wending van het verhaal.
Aangekomen bij de sluis horen we het hoofdthema een eerste keer in majeur, opgelucht: de gevaarlijke tocht is achter de rug. Het water begint te vloeien, eerst zachtjes, om uiteindelijk uit te monden in een hopelijk majestueuze apotheose: de overwinning.
De onderwaterzetting is een symfonisch gedicht voor fanfareorkest dat is ontstaan als extra deel van het grotere werk Engelenburcht dat componist Simon Van Hoecke schreef in het kader van de honderdjarige herdenking van de Eerste Wereldoorlog.
In De onderwaterzetting beschrijft de componist de verschillende fases van de onderwaterzetting van de IJzervlakte die uiteindelijk de Duitse opmars tijdens de Eerste Wereldoorlog zou stoppen.
De opgewekte openingsmaten verklanken de spitsvondigheid van het plan en bevatten reeds de voortdurend terugkerende kwint/kwartsprong als kiem van het hoofdthema. Wanneer alles tot rust komt, informeert de baron zijn dorpsgenoten. Een plechtige trombonesolo speelt het hoofdthema een eerste keer in zijn volledige hoedanigheid. Het plan wordt gewichtig uit de doeken gedaan en vervolgens met een snelle variatie van het thema op enthousiasme onthaald.
Tijdens een spannende tocht naar het sluizencomplex blijft het hoofdthema voortdurend op de achtergrond aanwezig in de trombones. We zijn ook getuige van thema’s uit Engelenburcht die in een andere dimensie terugkeren, steeds inhoudelijk getransformeerd naar de nieuwe wending van het verhaal.
Aangekomen bij de sluis horen we het hoofdthema een eerste keer in majeur, opgelucht: de gevaarlijke tocht is achter de rug. Het water begint te vloeien, eerst zachtjes, om uiteindelijk uit te monden in een hopelijk majestueuze apotheose: de overwinning.
Product successfully added to your cart.