Description

Toen Gioachino Rossini stierf in 1868 stelde Verdi voor aan 13 Italiaanse componisten om samen te werken aan een Requiem ter ere van Rossini, en hij begon met een Libera me. Gedurende het volgende jaar werd een Messa per Rossini samengesteld en de première was voorzien op de eerste verjaardag van Rossini's dood in 1869, maar de uitvoering werd afgelast en het stuk raakte in de vergetelheid.  In de tussentijd bleef Verdi spelen met zijn Libera me.  Toen in mei 1873 de Italiaanse schrijver Alessandro Manzoni stierf besloot Verdi  een Requiem te schrijven, dit keer geheel zelf. Verdi reisde in juni 1873 naar Parijs, waar hij aan het Requiem begon te werken en het werd voor het eerst uitgevoerd op 22 mei 1874 in de kerk van  San Marco in Milaan, op de eerste verjaardag van Manzoni's dood.
Door het hele werk gebruikt Verdi krachtige ritmes, sublieme melodieën en dramatische contrasten – zoals hij deed in zijn opera’s – om de sterke gevoelens, opgewekt door de tekst, uit te drukken. De bewerking van Peter Graham en Luc Vertommen bevat  de sleutelmomenten uit het Dies Irae. Het angstaanjagende hoofdthema van het Dies Irae wordt gevolgd door het Tuba Mirum waar de trompetten de rol vervullen van het onontkoombare laatste oordeel.  Een overgang in de stijl van Verdi leidt naar het indrukwekkende Rex Tremendae wat een gevoel schept van onwaardigheid voor de Koning van Gewedige Majesteit.  Hierin worden de vocale solisten uit het origineel vervangen door de saxofoons vooraleer de toenemende dramatiek leidt naar een imposant einde.
 

Files